De k*t uil

Mijn broer had een grappig beeld van een uil gezien op het wijde web en vroeg of ik die wilde tekenen. Ja hoor.

Met waterverf een eerste schets gemaakt. Of het zo in de goede richting ging? Helemaal goed zei broer. Dus gelijk goedgekeurd. Nou, dat ging lekker, gauw klaar. Ik durfde er ook niks meer aan te veranderen trouwens.

                                                            

Meestal begin ik dus gewoon en kom er dan achter dat het papier bobbelt omdat ik het niet vastgeplakt heb of dat ik niet eens aan een achtergrond gedacht heb. Dat laatste was hier ook het geval dus hoe nu verder? Op aanraden van kunstmattie S ging ik er met een lichte grijze wassing over. Ook over de uil, zo zou er meer verbinding zijn.              

Hmmm, ik vond de uil veel te streperig zo. Ook de achtergrond vond ik te streperig. En aangezien deze knurft natuurlijk de boel weer niet had vastgeplakt trok het papier krom als een hoepel. 

Snot snotverju nog es aan toe. 

Broer geappt dat de tekening jammerlijk mislukt was. Broer teleurgesteld. 

Nieuw papier gepakt, keurig vastgeplakt en begonnen met de achtergrond. Ondertussen op de woensdagclub de mislukking laten zien. Nou op zich, vonden de matties. Die achtergrond was best leuk zo zei S. Maar ja die uil zelf. K*t uil dacht ik deze keer niet alleen. En die nieuwe tekening vond ik ook niks. 

Maar ik kan niet met een teleurgestelde broer uit de voeten, dus ik moest wat met die uil. Wat als ik nou eens over de eerste uil met kleurpotlood heen ging? Hij was al officieel mislukt, dus wat er kon er misgaan? 

Niks! Ik zat heerlijk te kleuren en er onderhand op deze manier mijn uil van te maken. Daarnaast leek het ook een vacht te worden en kwam er diepte in. Hij werd eigenlijk veel beter zo.

Goeie les weer geleerd.  

Als je net zo van de grote halen gauw thuis bent zoals ik of snel iets mislukt vindt, dan is het slim om toch door te gaan. Dat helpt je verder met zowel het proces als het resultaat. Dus als iets niet direct wat wordt, denk dan even aan de k*t uil. En experimenteer lekker verder! 

Mijn broer heeft hem op dit moment nog niet in het echt gezien maar vanaf foto is hij er blij mee. Ik ook.  

EXPO kijkje in het atelier

 

Als laatste (als je vanaf het eerste EXPOblog met de rondleiding mee leest) was er een tafeltje ingericht met wat tekeningen en spulletjes vanuit mijn atelier. De chocola die er bij ligt, ligt er in werkelijkheid niet , bleek te verleidelijk. Ook al heb ik een veel grotere werktafel tot mijn beschikking, het beschikbare werkoppervlak komt aardig overeen met hierboven. Hoe vaak ik ook opruim!

Het was erg leuk om bezoekers door de schetsboekjes heen te zien bladeren. En om desgevraagd, uit te leggen hoe ik werk, bijvoorbeeld door 'op z'n kop' te tekenen.

Al met al kan ik je een expo aanraden als je daar weleens aan denkt maar nog twijfelt. Het is een klus maar je leert er onwijs veel van en mijn zelfvertrouwen heeft een mooie bodem gekregen. 

EXPO de catwalk

De catwalk, wat heb ik daar een ongelooflijke lol aan gehad om die te maken. Knippen, tekenen, plakken,      net zolang tot het naar mijn zin was of naar die van het betreffende model. Als je net als het merendeel van

NL geen 1.85 bent met maat 36 kun je ook op de catwalk wat mij betreft. 

Mijn lievelings is een mannelijk model met baard, lang haar en pumps. De uitstraling, that's it folks. 

Leren meebewegen met jezelf en met de wereld om je heen schommelde als boodschap mee. Met een tikje bracht je de catwalk nl in beweging. Er is een filmpje die dat mooi in beeld brengt. Maar wat ik ook deed op dit blog: 'er is een fout opgetreden', dus het filmpje doet het niet hierop. Breng ajb de catwalk in je verbeelding tot leven en laat alle modellen shinen! 

EXPO de meisjes

De officiële titel voor dit werk is 'Een beknopt overzicht van vrouwelijke kunstenaars door de eeuwen heen' maar dat paste niet op het doosje waar ik de portretjes in bewaarde. De meisjes wel. 
 

EXPO vreduh

                                                       Niks aan toe te voegen. 

EXPO hoog in de lucht

Ellen Kloosterman (happyvoice.nl) had een prachtig liedje gemaakt: 'Hoog in de lucht'. Ik zou daar weleens een filmpje bij maken. Het duurde ruim een jaar voor ik op een goed idee kwam. Steeds dacht ik aan een vogel. Da's een rode deur rood verven zou m'n kind zeggen die daar verstand van heeft. Dus toen ik de vogel losliet, kwam het beeld van de dansers. Jaaa! Met het scannen van de QRcode die Mirjam Pijning (mirvi.nl) voor me maakte, kun je het lied horen en de dansers zien bewegen. 

EXPO dandy

 

                  Een ode aan iedereen die eerst bij zichzelf hoort en dan pas bij een groep. 

EXPO wonderlijke wezens

In de begeleidende tekst schreef ik hoe deze wezens tot stand komen. Soms kijkt iets me aan en terwijl ik er een gehaakte muts op zet, wordt het iemand. Of er ontstaat ineens een gezicht als ik bezig ben. Toevalligheden waar ik blij van word. En of wezen 4 soms een hele kat heeft opgegeten?! Niemand die het weet, daarom houd ik er zo van. 
 

EXPO artist book van de frouwenflat

In 2012 werd de zin in tekenen heel groot en ik bedacht een project zodat ik een excuus had om te tekenen. Waarvan ik eerst dacht dat het een leuk project voor een jaar zou worden met dan de oplevering en een goeie netwerkborrel, duurde het vier jaar en bleek het de start van het kunstenaarschap. 

Ik tekende uiteindelijk voor 12 vrouwen een flat, met ieders wensen in een eigen etage ingetekend; de FrouwenFlat. We wonen er allemaal nog met plezier en zoals 1 van de buufs onlangs opmerkte, een sleutel is niet nodig en er hoeft geen belasting te worden betaald.

Toen het op afstuderen begon te lijken kreeg ik de zenuwen vwb een scriptie maken. Want als ik toch ergens de schurft aan heb! Dus daar bedacht ik wat anders voor: ik maak een Artist Book. Een handgemaakt boekwerk met in dit geval de originele tekeningen van de flat. Die had ik ergens in een map en zag ik eigenlijk nog zelden. Nu zijn ze vervat in een boek. Veel en veel leuker dan een scriptie maken.

Afgelopen zondag werd ik door de buufs van de flat verrast met een prachtige leporello. Een uitvouwbaar boekwerk met daarin allerlei lieve briefjes. Prachtig vormgegeven door de linkerbenedenbuuf. Daarnaast waren er bloemen, boeken en een bon. Holy moly! 

Vanaf hier start een soort rondleiding door de expositie. Per blog kun je zo een beetje meekrijgen wat er hing, stond of zachtjes meebewoog.

                                  Per vrouw was een tag toegevoegd met geactualiseerde informatie.

                                                                

                                             En een transparant vel met wat saillante details.

                                            

                                              En natuurlijk de originele tekening! 

 

EXPO statement & diploma

Wat was het een reis de afgelopen vier jaren. En wat bleek het onwijs leuk om zelf m'n opleiding bij elkaar te scharrelen en vorm te geven. Heel veel dank richting alle docentes van de cursussen en workshops die ik irl en online volgde. De inspiratie en feedback brachten mij verder. Ook veel dank aan de Kunstclub waar ik al jaren liefdevolle schoppen onder m'n kont krijg en veel inspiratie vind. En de Kunstelclub op woensdagochtend waar we aan eigen projecten werken en elkaar op alle fronten verder helpen. 

Na die vier jaar wilde ik graag vieren dat ik een kunstenaar was geworden, met een expositie. Zooo, dat bleek een beste klus en iedereen wiens verjaardag ik vergeten ben, sorry! Gelukkig kreeg ik begeleiding en wapperende handjes van de woensdagmatties. Bij de expo hoorde ook een statement, een soort verklaring over hoe en wat als kunstenaar. Dat vond ik lastig maar het hielp enorm bij het duidelijk maken waar het over gaat bij mij. Het begon een beetje op afstuderen te lijken eigenlijk. 

En dat werd het want op de laatste middag van de expo werd ik verrast met een toespraak waarin vaardigheden, professionele houding en wat niet al benoemd werden. Een diploma kreeg ik overhandigd van drie promotoren van wie ik niet wist dat ik die had. De allerbeste manier om af te studeren aan je eigen opleiding haha! 

De expo was top en ik ga gesterkt door al het enthousiasme en blijheid van de bezoekers (zo'n 78) verder als kunstenaar. 

De kop is eraf!

De eerste dag van de expo (7/10) zit erop! Superleuk om de bezoekers m’n wereldje te laten zien. Op dit blog zal ik foto’s en filmpjes zetten van de expo. Kun je alsnog meegenieten of nagenieten. 

Oefenen, oefenen enz.

Het is nog veel oefenen met een gelijkend portret maken. Deze techniek heb ik geoefend op de cursus die ik pas deed bij Marjolein vd Stoep. Veel oefenen en dat zal het lukken! 

 

EXPO!

Spannend hoor! Van 7-10 oktober exposeer ik bij Atelier KunstvanZijn met 'Wat een portret.' 

Hiermee vier ik het feit dat ik een kunstenaar ben geworden. Mocht je hier meer over willen weten; ik ben per mail makkelijk bereikbaar via info@joseecamfferman.nl of per app via 0610466997. 

Op z'n kop tekenen

Soms word ik zo getroffen door een uitdrukking op iemands gezicht, dat ik dat wil tekenen. Maar dat is altijd makkelijker bedacht dan gedaan. De eerste kop heb ik zo getekend. Die leek niet echt maar ik vond dat kwetsbare wel mooi. Een hulpmiddel is om een portret 'op z'n kop' te tekenen. Dan ben je als het ware niet een neus aan het tekenen maar vormen en licht/donker bijvoorbeeld. Ik word dan niet zo afgeleid. De tweede kop leek wel en ik vond hem ook nog dat kwetsbare hebben. En toen ik toch bezig was heb ik m'n eigen kop ook op de kop getekend. Met voor het eerst een neus die de mijne is. Hiep hiep!

 

Spelen

In het kader van een cursusopdracht, via Louise Fletcher, had ik op een groot vel tape geplakt en er met waterverf op gewerkt. Ik vond er geen zak an dus ik knipte het spul eerst maar eens in stukken. Op aanraden van een van mijn besties, ging ik er met een fineliner over heen. Je tovert dan als het ware beelden tevoorschijn. Kijken wat er ontstaat, dat vind ik dan wel weer heel leuk om te doen. Goeie oefening om de vastigheden in je kop los te laten en lekker te spelen.

 

Suze

 

Dit is Suze Robertson, een van de kunstenaars voor het project 'Vrouwelijke kunstenaars door de eeuwen heen'. Alle 12 vrouwen zijn inmiddels geportretteerd, ben nu aan het prakkeseren hoe ik ze mooi op het overzicht krijg. Maar goed, Suze! De eerste kunstenaar die zonder haarbedekking verschijnt. Geboren in Den Haag in 1855. Volgde opleidingen aan diverse Kunstacademies. Lid van Pulchri. Ze had diverse tentoonstellingen en verkocht goed. Wat ik vooral zo leuk aan haar vind is dat ze vaak vrouwen schilderde en dan stoer, niet zo romantisch. Ze koos daarin heel duidelijk haar eigen pad. Hou ik van.  

Vrouwelijke kunstenaars door de eeuwen heen

Jawel, ze bestaan, of bestonden eigenlijk. Al in de Middeleeuwen schilderden er vrouwen. Waren ze indertijd bekend en verkochten ze hun werk. Daar wist ik nou eigenlijk helemaal niks van, dus ik heb   '1001 vrouwen in de Nederlandse Geschiedenis' (samengesteld door Els Kloek) er maar eens op nageslagen. Er staan er best veel in! Met zevenmijlslaarzen ben ik door wat eeuwen heen gaan lezen en ga ik wat portretjes tekenen. De eerste drie wichter zie je hierboven. Bij m'n expo zie je het overzicht. 

Kliederen

 

Ooit zag ik een schilderij van Jheronimus Bosch in het museum. Althans, ik stond ergens in de massa er naar te kijken. Of het nou te druk was of dat het schilderij too much was, ik was gauw weg want vond het niks. Met enige argwaan opende ik dan ook de JBles van de Quirk e-course. Wow! Zijn werk in kleine delen bekijken sprak mij wel aan. Wat een prachtige 'portretjes' maakte hij, bizar, gemeen en toch ook aandoenlijk. Helemaal in mijn straatje. Dus gauw aan de slag. Een aantal van zijn beeldjes natekenen ging nog. Maar toen de sfeer er in brengen en wat eigen creaturen. En met waterverf inkleuren. En dan lukt het niet bij alles en dan toch doorgaan. Wordt het kliederen. Nou ja, zo gaat het ook weleens. Die met z'n groene lapje heeft ondertussen wel mijn hart gestolen, misschien volgt de rest nog.

Gekke selfie o.a.

 In de Quirk e-course waren we aanbeland bij zwart-wit portretten. Je herkent het onderste portret vast. En als je mij kent, het bovenste ook;). In dat portret heb ik wat meer kleur gebruikt. De opdracht was een gekke selfie maken en natekenen/schilderen. Ik heb veel lol gehad om mezelf zo te tekenen. Het was ook spannend en best lastig om het goed te doen. Gelukkig mocht het gek, dat past me wel.

Pop met kroon

 

    Repen krant, houtlijm, piepschuim, gesso, lapjes, potlood en een waxinelichthoudertje. Plus lef en veel liefde.                                                                                                                           

Quirk

 

Eindelijk kwam de e-course QUIRK weer beschikbaar bij www.bloknoteartschool.com. Indertijd kwam het me niet uit en daar had ik nog steeds spijt van. Dus nu sloeg ik onmiddellijk m'n slag. In de cursus worden een aantal kunstenaars (van allerlei pluimage) besproken. Daarnaast krijg je er opdrachten bij, in de geest van de kunstenaar. Mooi experiment waarbij je ontdekt welke stijl al dan niet past. De tekening die je hier ziet heb ik gemaakt nav Saul Steinberg. Had ik nog nooit van gehoord maar wat maakt hij gave tekeningen! Echt een ontdekking.  

Nog zo'n ontdekking was Edward Gorey. Bijzondere en bizarre tekeningen soms. Ik kijk m'n ogen uit naar hoe hij stof verbeeldt. Hij heeft ontzettend veel geïllustreerd. Via via kon ik aan 'Kobus Kruls Parmantige Kattenboek' komen. Van TS Eliot met illu's van Gorey. De man hieronder heb ik nagetekend uit dat boekje. Zeer inspirerend!

En toen! Tim Burton. Die kende ik wel van zijn film 'Sweeney Todd' maar ik wist niet dat hij ook illustreerde. Creepy en echt bizar, maar zo gaaf om te zien. En vooral om te tekenen. Ik herontdekte ineens mijn liefde voor het tekenen. De tekeningen hieronder zijn dus geïnspireerd door Tim Burton (en de juf, Marieke Blokland, natuurlijk) maar door mij bedacht. Ik wist niet dat ik zoiets zou verzinnen eigenlijk. Met veel plezier ook nog.