Op z'n kop tekenen

Soms word ik zo getroffen door een uitdrukking op iemands gezicht, dat ik dat wil tekenen. Maar dat is altijd makkelijker bedacht dan gedaan. De eerste kop heb ik zo getekend. Die leek niet echt maar ik vond dat kwetsbare wel mooi. Een hulpmiddel is om een portret 'op z'n kop' te tekenen. Dan ben je als het ware niet een neus aan het tekenen maar vormen en licht/donker bijvoorbeeld. Ik word dan niet zo afgeleid. De tweede kop leek wel en ik vond hem ook nog dat kwetsbare hebben. En toen ik toch bezig was heb ik m'n eigen kop ook op de kop getekend. Met voor het eerst een neus die de mijne is. Hiep hiep!

 

Spelen

In het kader van een cursusopdracht, via Louise Fletcher, had ik op een groot vel tape geplakt en er met waterverf op gewerkt. Ik vond er geen zak an dus ik knipte het spul eerst maar eens in stukken. Op aanraden van een van mijn besties, ging ik er met een fineliner over heen. Je tovert dan als het ware beelden tevoorschijn. Kijken wat er ontstaat, dat vind ik dan wel weer heel leuk om te doen. Goeie oefening om de vastigheden in je kop los te laten en lekker te spelen.

 

Suze

 

Dit is Suze Robertson, een van de kunstenaars voor het project 'Vrouwelijke kunstenaars door de eeuwen heen'. Alle 12 vrouwen zijn inmiddels geportretteerd, ben nu aan het prakkeseren hoe ik ze mooi op het overzicht krijg. Maar goed, Suze! De eerste kunstenaar die zonder haarbedekking verschijnt. Geboren in Den Haag in 1855. Volgde opleidingen aan diverse Kunstacademies. Lid van Pulchri. Ze had diverse tentoonstellingen en verkocht goed. Wat ik vooral zo leuk aan haar vind is dat ze vaak vrouwen schilderde en dan stoer, niet zo romantisch. Ze koos daarin heel duidelijk haar eigen pad. Hou ik van.